Το να υποστηρίζει κανείς ότι ο ψυχοθεραπευτής του δεν έχει προβλήματα, τροφοδοτεί μια ψευδή εικόνα ενός θεραπευτή στη σφαίρα του μη ανθρώπινου. Ο θεραπευτής, ωστόσο, είναι αφενός καταλλήλως εκπαιδευμένος, έχει δουλέψει, αφετέρου, με τον εαυτό του ψυχοθεραπευτικά.
Έτσι, όχι μόνο δεν προβάλλει τα προβλήματά του στο θεραπευόμενο, αλλά, επιπλέον, τηρώντας τις αρχές δεοντολογίας που διέπουν το επάγγελμα, είναι σε θέση να προστατεύσει τόσο τον ίδιο, όσο και τη θεραπευτική τους σχέση.